De gouden cirkel
Gepubliceerd op:
18
-
5
-
2023
Vanaf kleins af aan was ik al in de ban van verbinding met anderen. Ik was nieuwsgierig, liep vaak van huis en kwam elke dag wel thuis met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. Als klein jongetje was ik altijd op zoek naar avontuur en was ik de hele dag op pad. Het liefst met mijn vriendje Jos, maar als Jos er niet was vond ik wel iemand anders om op avontuur te gaan. Ik woonde naast een bos en klom in álle bomen die ik kon vinden. Het kwam regelmatig voor dat mijn moeder me weer ergens op moest halen, omdat ik weer iets ‘uitgespookt’ had. Een enkele keer moest mijn moeder mij zelfs bij de plaatselijke manege weghalen omdat ik samen met Jos op de rug van een paard was geklommen. Die nieuwsgierigheid, speelsheid en verbindingsdrang ben ik nooit verloren geraakt.
Wij mensen zijn gemiddeld 81.396 uur aan het werk. Het kan toch niet zo zijn dat we het merendeel van die uren aan het aftellen zijn tot dat het weekend is?
Dat jongetje werd ouder en ouder en ging studeren in de stad Groningen, want ik dacht: er is vast meer dan Stadskanaal. Ik kom uit een ondernemende familie en mij werd regelmatig de vraag gesteld: “Ga je nou het bedrijf van je ouders overnemen, Yannick?”. Nee, zei ik dan. Ik wilde afstuderen in het westen van het land. Zogezegd, zo gedaan. Na mijn studie verhuisde ik naar Amsterdam en ging werken bij een grote verzekeraar op de Zuid-as. Voor het eerst kwam ik in aanraking met het werkende leven. Ik had er zoveel zin in! Ik had me er tijdens mijn studie allemaal ideeën bij voorgesteld. Een groot kantoor, alleen maar nette mensen, samen vergaderen, nieuwe vrienden maken, enorm veel leren en persoonlijk ontwikkelen. Let’s go!
Daar stond ik dan op mijn eerste werkdag. Helemaal alleen op station Amsterdam-Amstel, een nieuw avontuur. In mijn nieuwe kostuum dat ik de week ervoor met mijn moeder had aangeschaft. Grote rugzak op mijn rug en op weg naar de Zuid-as. Eenmaal aangekomen daar, kwam ik een grote lobby binnen gelopen. Een lobby met een marmeren vloer en drie enorme glazen liften naast elkaar. Veel mensen stonden te wachten voor de lift. En ik? Ik was op zoek naar verbinding. Geen verbinding.. Mensen keken naar de grond of keken weg. Weinig energie. "Het is nog vroeg", zei ik tegen mijzelf. Ik drukte op de liftknop naar de vijfde verdieping en kwam de afdeling oplopen, zei iedereen goedemorgen en kreeg weinig respons; het was muisstil op de afdeling. Mensen keken naar me en dachten waarschijnlijk: “wie ben jij?”. Er werd weinig gepraat onderling. “Is dit het werkende leven?”, heb ik meermaals gedacht. Ik was teleurgesteld.
Twee dingen die mij opvielen
Ik ging vervolgens een traineeship doen en als ik één ding van deze periode aan onze Gen-Z’ers mag meegeven: kies in het begin van je carrière voor een traineeship. Ik kreeg een persoonlijke coach die mij voortdurend kritische vragen stelde, over de streep trok waar mogelijk en afremde wat in mijn geval zeker met regelmaat nodig was. Ik mocht bij meerdere bedrijven werken en kon in meerdere keukens een kijkje nemen. Ik mocht werken op verschillende functies en kwam er op deze manier achter waar ik nou echt gelukkig van werd. Maar wat mij gedurende deze tijd vooral opviel waren de volgende twee dingen:
1. Bedrijven zijn zó verschillend. Waar bij het ene bedrijf een angstcultuur heerste en men zijn mening niet durfde te uitten, want anders bang was om erop afgerekend te worden, kon ik bij het andere bedrijf zó goed mijzelf zijn. Bij dit bedrijf werd mij gevraagd hoe ik in mijn vel zat en hoe het thuis ging. Ik kon over mijn weekend vertellen. Ik voelde verbinding. Ik voelde mij gelukkig.
2. Het volgende waar ik achter kwam is dat de één met heel veel passie en gedrevenheid over zijn baan kon vertellen. Waar je iemand vroeg naar zijn baan als ‘Customer Journey specialist’, raakte deze persoon niet uitgepraat. Maar een hele andere grote groep mensen zag hun werk als een opgave. Deze mensen kwamen met moeite hun bed uit 's ochtends en trof je levenloos aan bij de deur van de lift. Ze waren letterlijk de dagen aan het aftellen. Soms zelfs tot aan pensioen. Waar je een collega op woensdag bij het koffiezetapparaat tegenkwam en vroeg: “Hoe is het met je?”. “Prima, bijna weekend hė!”, kreeg je gekscherend terug. Je lachte, maar dacht: je hoeft hier niet te zijn? Toch?
Die twee dingen vielen mij op. En overigens. Wat betreft dat laatste gevoel wat ik omschreef; als ik heel eerlijk ben heb ik dit gevoel ook wel eens gehad in mijn carrière. Met lood in mijn schoenen naar het werk. Niet meer betrokken en uit verbinding met mezelf. Maar als je een beetje verdiept in de statistieken, hoef je je niet te schamen. Of moeten we ons wel schamen? Wie zal het zeggen. Vanuit het Amerikaanse instituut Gallup blijkt namelijk uit hun engagement-onderzoek van 2022 dat wereldwijd 21% van hun 33 miljoen respondenten echt ‘engaged’ is. Europa scoort als continent het allerlaagste met gemiddeld 14%. Nederland scoort zelfs nog lager: al enkele jaren blijft de teller steken op 12%. Cijfers om van te janken, dacht ik toen ik ze las. Mocht je geïnteresseerd zijn: check hier het onderzoeksrapport met eigen ogen.
Mijn ‘Why’?
Anyway. We zijn aangekomen bij de reden waarom ik dit artikel geschreven heb. We zijn aangekomen bij de ‘golden circle’ van Simon Sinek. Leiderschapsexpert Simon Sinek vertelt in zijn YouTube-video op inspirerende wijze over zijn model dat een stimulans geeft voor leiderschap, ondernemers, maar eigenlijk - als je er goed over nadenkt - voor iedereen. Hij stelt dat maar weinig mensen weten waarom ze doen wat ze doen. Zo, stelt hij, inspireren ondernemers hun klanten door als eerste te kijken naar de buitenste ring van de cirkel: ‘de Wat’. En werken zij op die manier toe naar de kern. Sinek stelt dat je niet van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten moet werken en dat je de kern, de ‘Waarom’, moet voelen. Neem bijvoorbeeld het voorbeeld van Apple. Apple stelt als 'Why': "We think differently. We want to challenge the status quo". Net als Apple moet je voelen wat je doelstelling, je drijfveer of je geloofsovertuiging is. Waarom bestaat je organisatie en waarom doet het ertoe voor anderen? Hetzelfde geldt voor jou als niet-ondernemer, of leider. Waarom doe je wat je doet? Voel je het daadwerkelijk?
Dit gevoel dat ik had. Die drijfveer. Dit geloof en deze overtuiging die ik had; die ben ik op gaan schrijven. Ik heb mij laten verbazen. Heb jarenlang geobserveerd. Heb mij verdiept in allerlei literatuur en heb veel van verschillende organisaties mogen leren. En vervolgens ben ik een plan gaan schrijven. Dit in combinatie met mijn ondernemersdroom, mijn verlangen om Nederland gelukkiger te maken op de werkvloer. Mijn droom om - in tijden van polarisatie en tweekampen die we regelmatig terugzien in dit land, in de (sociale) media en in de rest van de wereld – om in deze tijden weer meer verbondenheid te creëren. LYNK People werd geboren.
Ik had hem vast! Ik had mijn ‘why’ gevonden! Ik zal hem je vertellen. Met LYNK People help ik organisaties met het creëren van een gelukkige werkomgeving en verbinding op de werkvloer. Ik geloof namelijk dat jouw mensen je belangrijkste kapitaal zijn en als zij zich begeven in een omgeving waar zij zichzelf kunnen zijn en waar zij veiligheid, waardering en vertrouwen voelen; dán zul je zien dat je mensen het beste uit zichzelf kunnen halen en je organisatie gaat groeien. Waarom is die gelukkige omgeving zo belangrijk? Simpel; wij mensen zijn, in het geval van een fulltime-job, gemiddeld 81.396 uur aan het werk. Het kan toch niet zo zijn dat we het merendeel van die uren aan het aftellen zijn tot dat het weekend is? Tot dat je met pensioen kan gaan? Het kan toch niet zo zijn dat je het merendeel van deze uren niet gelukkig bent? Nogmaals, noem mij een dromer; noem mij een utopist. Maar dit is mijn overtuiging en dit is mijn missie. Nederland weer gelukkiger maken op de werkvloer. Vanuit verbinding.
Hoe en Wat?
En om de golden circle even af te maken; hoe en wat doen we dan? We creëren allereerst inzicht door middel van een leuk traject en met behulp van een slim platform de medewerker een stem te geven. Dit inzichttraject gaat ons en de organisatie helpen tot het aanzetten van de verbindende dialoog. Vanuit die dialoog streven we naar groei in de vorm van verschillende psychologische en omgevingsinterventies. Dus waar sommige organisaties stoppen bij inzicht, denken wij dat het pas start bij inzicht en streven we samen naar meetbare groei. Wil jij eens inventariseren of dit iets voor jouw organisatie is? Laten we een kop koffie doen. Klik op deze link.
